حالا انگار من،حساب خود را از همه آدم های این دنیا جدا کرده ام. 

حالا انگار خود را تهی از همه هنجارهای آدم های قرن اخیر کرده باشم،سرشارم از خود ،من و قانون های من... 

حالا انگار غریبه ای هستم در میان موجودات ناشناخته این زمین سیاه که توشه ام صبر است و صبر است و صبر . 

زمین خاکستری بود ،دنیا سیاهش کرد...من نیز خاکستری می باشم اما خود رنگی اش خواهم کرد...