حتی خداوند هم به"قضاوت" نمی پردازد,مگر
پس از آنکه انسان عمر خود را به پایان برساند.
دکتر جانسون
عشق قضاوت نمی کند
انسان ها به شیوه هندیان بر سطح زمین راه می روند.با یک سبد در جلو و یک سبد در پشت.در سبد جلو ,صفات نیک خود را می گذاریم.در سبد پشتی ,عیب های خود را نگه می داریم.به همین دلیل در طول روزهای زندگی خو,چشمان خود را بر صفات نیک خو می دوزیم و فشارها را در سینه مان حبس می کنیم.در همین زمان ,بی رحمانه ,در پشت سر همسفرمان که پیش روی ما حرکت می کند ,تمامی عیوب او را می بینیم.بدینگونه است که درباره خود بهتر از او داوری می کنیم,بی آنکه بدانیم کسی که پشت سر ما راه می رود به ما به همین شیوه می اندیشد.
پائولو کوئیلو
ای خدای بزرگ به من کمک کن که هر وقت خواستم درباره راه رفتن دیگری قضاوت کنم قدری با کفش های او راه بروم!!!
همیشه هنگامیکه در تلویزیون تصاویری از جنگ پخش می شد بلافاصله کانال را عوض می کردم اما...
اما این بار برنامه مستند آزاد سازی خرمشهر را تا به انتها دیدم و صادقانه به سربازان آن زمان بالیدم...
چه با خود می اندیشیدید که اینگونه با شجاعت جنگیدید ,از خون خود مایه گذاشتید وجان بر کف در میدان هیاهویی فراموش نشدنی بر جای گذاشتید؟
به راستی که آنان در آن سرزمین جز خدا نمی دیدند و با اتکا به ایمان خود 24 روز با دشمن جدالی سخت را پشت سر گذاشتند تا سرانجام خرمشهر ,شهر خون,به ما بازگشت.
از صلابت ملت و ارتش و سپاه ما
جاودانه شد از طلوع ظفر پگاه ما
.
.
.
این پیروزی خجسته باد!
یاذ تمام آن شهدا به خصوص محمد جهان آرا گرامی باد.
خدایا مگر به دردو دل های آدما گوش نمی دهی..
کمی وقت داری ...حالا...
ای خدا,
من از این من , من از این تو ,از همه خسته ام.
از غم رخنه کرده در وجودم از دستای خاکستریش که مرا به آغوش کشیده خسته و دلگیرم.
من از ازدحام ثانیه ها که یه ریز تیک تیک می کنند ...
از عقربه های لعنتی که بی جهت ساعت را تحریک می کنند...
خسته ام!
ای خدا,
دستای منتظرم را بگیر و مرا از این نا امیدی جدا کن..
خدایا صدایم کن که ناقوس دلم را برایت کوک کرده ام..
آتشم بزن که فانوس دلم را آماده شعله ور شدن کرده ام.
ای خدا...شنیدی سمیع علیم من
تو برایم نه خورشیدی نه ماه چرا که آن ها زود گذرند...
تو برایم آسمانی ,آسمانی بی کران که همه جای عالم ماه و خورشید را در آغوش داری...
روز و شب ,هفته ها و ماه ها وسالها و...همانند پروانه به دورم می گردی!
چه مهربانی بی وصفی داری ای آسمانم...
بگذار ماه تو باشم ,می خواهم در شب های تنهایی ...در ظلمت بی انتهایت کورسویی شوم و نور خود را نثار بزرگی جاودانه ات کنم.